Πολύ κοντά στην επιθυμία μας...

Η ώρα που θα κάναμε την μικρή μας υπέρβαση έφτανε. Ήμασταν δέκα χρόνων και μπορούσαμε πια να προσκολληθούμε σε παρέα μεγαλύτερων ή αλλιώς μπορούσαν οι μεγαλύτεροι να μας πάρουν μαζί τους χωρίς να θεωρηθεί αγγαρεία για αυτούς μιας και να περπατήσουμε τις αποστάσεις μπορούσαμε και στα φαγητά μας ήμασταν οικονομικοί. Θα παρακολουθούσαμε παράλληλα τις δραστηριότητες των μεγαλύτερων και τον τρόπο που αυτοί περνούσαν την ημέρα στον προορισμό αυτό. Οι περιγραφές με τα σουβλιστά αρνιά το κρασί τις πίτες και ότι άλλο μπορούσε κανείς να κουβαλήσει ενίσχυαν το θρύλο των παλιότερων  εκδρομών στην Κρύα Βρύση και περιμέναμε να δούμε ποιος ξέρει τι, αναλογιζόμενοι αυτά που θρυλούσαν οι μεγαλύτεροι και παλιότεροι εκδρομείς.

Η δική μας φαντασία από τότε που αποφασίζονταν η εκδρομή έφτιαχνε τους δικούς της προορισμούς φέρνονταν και πλάθοντας δέντρα, βρύσες, ρέματα, πουλιά, και το άγνωστο που γέμιζε μαγεία τη σκέψη και μετέτρεπε την προσμονή σε λαχτάρα. Φτιάχναμε εικόνες  στο νου και περιμέναμε την πραγματικότητα να διαψεύσει ή να επιβεβαιώσει ότι έπαιρνε μορφή στα παιδικά μας μυαλά. Και μαζευόμασταν όσοι περισσότεροι μπορούσαμε, και παραβγαίναμε στις περιγραφές εκείνου που φανταζόμασταν, κι όλοι περιμέναμε την ώρα που θα ξεκινούσαμε. Η παρέα των παιδιών που μαζεύονταν για την καλοκαιριάτικη εκδρομή ήταν πέντε ή έξι, κι οι μεγαλύτεροι αρκετά περισσότεροι.

Η αναχώρηση γινόταν απ’ την πλατεία νωρίς το πρωί. Αποβραδίς ετοιμάζαμε τη μαρούδα γεμίζοντάς την με λίγη πίτα, με ένα κομμάτι ψωμί ή μια τυροκουλούρα,  λίγο τυρί τυλιγμένο στην πετσέτα και δυό ντομάτες. Απαραίτητο σαν εξάρτημα εκδρομής ένα τσίγκινο κύπελλο ή ένα σκαλιστό ξύλινο που είχα για να απολαύσουμε το νερό χωρίς να χρειαστεί να σκύβουμε. Καθώς ο ήλιος κατέβαινε απ’ την κλεισούρα προς τα παλιοχώραφα η συντροφιά ξεκίναγε να τον συναντήσει στην Βρωμόγουρνα. Ο δρόμος καλός χωρίς μεγάλες ανηφοριές δεχόταν την χαρούμενη καλοκαιριάτικη συντροφιά που τον περπάταγε με αστεία και στη συνέχεια με τραγούδια στοχεύοντας στα πρώτα έλατα προς την ψηλόραχη. Η Βρωμόγουρνα ήταν ο πρώτος σταθμός.