Οι νύχτες με φεγγάρι οι νύχτες χωρίς αυτό οι νύχτες που σαν πέρναγαν οι ώρες και υποχωρούσε η ανθρώπινη παρουσία έπαιρνε τη θέση της ένας άλλος κόσμος, και οι φωνές και οι ήχοι της νύχτας άλλαζαν συνθέτη και στη ορχήστρα αυτή συμμετείχαν όλα εκείνα τα ζωάκια και τα ζωύφια που περίμεναν την κούραση των ανθρώπων και την απόσυρσή τους για να καταλάβουν εκείνα το ζωτικό τους χώρο και να αρχίσουν το δικό τους κύκλο, που θα τέλειωνε το ξημέρωμα καθώς οι άνθρωποι θα ξεκίναγαν πάλι διώχνοντας με την παρουσία τους τους βραδινούς .
Η νύχτα σκόρπιζε ένα γαλήνιο απόκοσμο σκέπασμα, αφήνοντας να διαγράφεται το περίγραμμα των δέντρων και των σπιτιών κάτω από τη μαρμαρυγή άπειρων αστεριών που θάμπωναν το βλέμμα στην απόκοσμη απόμακρη, μυστηριακή θέση τους. Μικρά μόρια στο απέραντο, μικρά μόρια κι εμείς μιας εφήμερης διαδρομής που το μόνο που χάριζε ήταν η γνώση η διαχρονική, ένα απειροελάχιστο λιθαράκι που θα μεταφέρονταν στις επόμενες εφήμερες διαδρομές που θα τη χρησιμοποιούσαν για την καλύτερη αντιμετώπιση του άγνωστου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου